"Teatr im. Boga"

Przychodzi taki czas,

Zupełnie niespodziewanie,

Gdy Bóg woła kogoś do siebie.

Dla żywych to trudne,

Umarłym jest lepiej,

Siedzą w Bożym teatrze.

Każdy ma swą scenę,

Widzi na niej,

Co na Ziemi się dzieje,

Wszystkie łzy, nieszczęścia,

Porażki najbliższych.

I zmienia scenariusz,

Poprawki nakłada,

By wszystkim żyło się lepiej.

Czasami dostają szansę jedyną,

Skrzydła dostają i schodzą na Ziemię,

Ludzie mówią, że to Anioły,

Stróże człowieka bezwzględne.

Gdy ktoś się z Tobą ostatni raz żegna,

Nie żałuj mu drogi szerokiej,

Niech zmierza do Nieba,

By zająć miejsce,

Jak najbliżej theatronu.

Wypłacz się komuś - to Ci pomoże,

Lecz nie opłakuj nikogo za długo,

To mu blokuje drogę do szczęścia,

Zostaje za proskenionem.

A czymże po śmierci jest życie

Bez Boga ? Męką Dziecka Bożego...

"Krótka przyjemność"

Istnienie ludzkie to krucha przyjemność,
Jak podczas tańca na linie zawieszonej pod niebem,
Jeden błędny krok, potknięcie - spadasz na dno,
Tak i życie jest łatwo utracić.

Uważaj więc, na swoje czyny, na słowa, na myśli,
Uważaj kogo kochasz, komu ufasz, uważaj na innych,
Dzisiaj są deptani przez życie i Ciebie,
Jutro będą na wzgórzu gardzić ludzkością.

Uwierz w moje słowa, choć młoda -  życie mnie doświadczyło,
Straciłam już wielu, zyskałam nielicznych.
Udaję przed sobą, żem silna i twarda,
Popatrz tylko w moje oczy - uciekam przed światem bez opamiętania.

Otarłam się o śmierć, zanim życia spróbowałam,
Wszyscy drżeli, a ja nieświadoma,
Świat podbić chciałam, walczyłam zawzięcie,
I jestem, i żyję, i tworzę i będę, póki Bóg mnie nie zawoła do siebie.