''Anioły"

Wierzę, że

Anioły są wśród nas,

Skrzydlaci przyjaciele.

Ciemności rozjaśniają

Aureolą swoją,

A skrzydła ich pierzaste,

Przed niebezpieczeństwem uchronią.

Łapią za koszulę,

Gdy stoisz nad przepaścią.

Chcą Ci pomóc we śnie,

Byś na stałe nie zasnął.

Czy to istoty niebiańskie

Przez Boga zesłane ?

A może zwykli ludzie

Przez los pokarani?

Czy w ich uśmiechu jest pełno miłości ?

A może oczy błyszczą od troskliwości ?

Czy kochać potrafią i być zawsze z Tobą ?

Te boskie istoty, tak wiele mogą.

Anioły – wieczni opiekunowie,

Pilnują wszystkich wokół,

Choć nikt się nie dowie,

Że tak pomagają i są potrzebni.

Mieszkają wśród ludzi

I są całkiem normalni.

Kochają jak oni, żyją bez obawy,

Nie martwią się o jutro

-Fałszywi optymiści.

Choć w dzień się śmieją,

Śpią na poduszkach mokrych od łez.

Udają, że lubią

Siedzieć w samotności.

Nie, to przyzwyczajenie

Od maleńkości.

Kochają raz – na zawsze

I każdemu dają szansę

Dobre dzieciny Stwórcy.

Ufają bezgranicznie,

Na uczucia są zachłanni,

Bo tego im brakuje.

Nie potrafią nienawidzić,

Zawsze wybaczają.

Jest ich tak wiele,

A zarazem tak mało.

I ja czasem myślę,

„Chyba jestem Aniołem”.